Make my day

بالاخره بعد از سه ماه دوتا فیلم دیدم که ارزش دیدن داشتند، یکی روی دی وی دی به نام Hard Candy و دیگری هم We own the night که روی پرده سینما دیدم.

فیلم Hard Candy محصول 2005 به شدت خوش ساخت و با بازی عالی هنرپیشه نقش دختر یعنی الن پیج همراه هستش که در نقش یک دختر 14 ساله به نام هیلی ظاهر می شود(الن پیج در هنگام ساخته شدن این فیلم 17 سال داشت) که با یک عکاس 32 ساله با نام جف (پاتریک ویلسون) در اینترنت آشنا می شود و به دنبال آن در یک کافی شاپ با هم قرار ملاقات می گذارند و در سکانس بعدی، هیلی در حال درست کردن نوشیدنی در خانه جف و برهنه شدن در مقابل دوربین او دیده می شود اما در سکانس بعد، فیلم تازه شروع می شود و از این لحظه به بعد تمام فیلم در خانه جف و با حضور این دو بازیگر و تقریباً غیرقابل پیش بینی سپری می شود!!!
همچنین الن پیج برای بازی در فیلم اخیرش یعنی Juno نامزد گلدن گلوب نیز شده است که نتایج آن در تاریخ 13 ژانویه 2008 مشخص می شود.


اما علت دیدن فیلم We own the night به خاطر کارگردان اش یعنی جیمز گری بود که از هر دوتا فیلم قبلی اش به نام های Little Odessa و The Yards خوشم آمده بود، اتفاقاً در فیلم The Yards هم مارک والبرگ و هم خواکین فینیکس حضور داشتند البته به همراه عشق من یعنی شارلیز ترون که در آن زمان در نقش های دوم و سوم ظاهر می شد ولی در این فیلم ایوا مندز نقش دوست دختر خواکین فینیکس را بازی می کند.
We own the night در واقع شعار پلیس نیویورک در دهه 80 بود جهت از بین بردن تجارت مواد مخدر در شب و اگرچه داستان این فیلم هم درباره مبارزه با تجارت مواد مخدر توسط روس ها در نیویورک هستش ولی داستان اصلی آن درباره تقابل دو برادر در جریان این مبارزه می باشد. البته داستان فیلم چندان اوریجینال نیست خصوصاً در مقابل فیلم اخیر اسکورسیزی یعنی The Departed که آن فیلم هم برگرفته از یک فیلم هنگ کنگی به نام Infernal Affairs بود ولی در کل به نظرم کارگردانی فیلم و بازی خواکین فینیکس از نقاط قوت فیلم به شمار می روند و البته نباید بازی ایوا مندز را هم فراموش کرد.

:: 3:30 AM ::