:: Veronica Guerin ::
ایرلندی ها و ورونیکا گورین

فیلم Veronica Guerin علاوه بر اینکه یک فیلم قابل قبول بود برای من از یک جنبه دیگر هم اهمیت داشت و آن جنبه ایرلندی فیلم بود. هیچ وقت یادم نمی رود وقتی تقریباً یازده سال پیش فیلم In the Name of the Father را دیدم، چقدر تحت تأثیر این فیلم ایرلندی قرار گرفتم(با اینکه بچه بودم!!!) و این تأثیر هر چند وقت یک بار با چنین فیلم هایی دوباره تکرار می شود. در زمینه موسیقی هم بیشتر دوستان می دانند که چقدر به بونو و گروه U2 ارادت خاصی دارم. علاوه بر این، ایرلندی ها هم افراد بسیار دوست داشتنی هستند.(البته در زمینه فوتبال طرفدار ایرلند نیستم!) به هر حال با چنین پیش زمینه ای وقتی فیلم ورونیکا گورین را دیدم دوباره تحت تأثیر فضای حاکم بر آن قرار گرفتم. ورونیکا گورین فیلم غمگینی است و آن هم بیشتر به خاطر داستان واقعی اش می باشد. ورونیکا گورین یک روزنامه نگار اهل دوبلین بود که در سال 1996 به خاطر افشا کردن فعالیت گروه های قاچاق مواد مخدر، توسط آنان کشته شد. فیلم با چنین جملاتی آغاز می شود که در دهه 90 خرید و فروش مواد مخدر در ایرلند به شدت افزایش یافته به طوریکه سن اعتیاد به 14 سال کاهش پیدا کرده بود در چنین شرایطی ورونیکا گورین با مشاهده صحنه های ناراحت کننده از زندگی کودکان و نوجوانان معتاد ایرلندی شروع به نوشتن در این زمینه می کند بطوریکه در ادامه این مسیر او با عوامل اصلی این جریان درگیر می شود. به قول راجر ایبرت، ورونیکا گورین ممکن است که روزنامه نگار بزرگی نباشد ولی بدون شک شجاع و احمق بود.
فیلم در روز به قتل رسیدن ورونیکا گورین آغاز می شود و او را در حالیکه خوشحال از یک دادگاه در دوبلین خارج می شود، مشاهده می کنیم. دادگاهی که به خاطر تخلفات متعدد او در رانندگی تشکیل شده بود. پنج دقیقه آغازین فیلم نحوه به قتل رسیدن او را نشان می دهد و سپس فیلم با یک فلاش بک، زندگی و نحوه درگیر شدن او را در ماجرای مبارزه با قاچاق مواد مخدر نشان می دهد و سرانجام دوباره صحنه به قتل رسیدن او را با جزئیات کامل تر به تصویر می کشد و در انتها مراسم تشیع جنازه او را در حالیکه مردم در خیابان های دوبلین به احترام او ایستاده اند، شاهد هستیم.
مطابق آنچه در انتهای فیلم بدان اشاره می شود، مرگ ورونیکا گورین باعث اعتراض شدید مردم و به دنبال آن باعث تجدید نظر در قوانین ایرلند می شود و سرانجام، جنایتکاران و عوامل اصلی این ماجرا دستگیر و زندانی می شوند.

به هر حال ورونیکا برای یافتن حقیقت، زندگی اش را به خطر می اندازد و خودش هم می گوید که:
.I don’t want to do it, I have to do it. I feel like I should be making a difference
در پایان فیلم هم اشاره می شود که از زمان کشته شدن ورونیکا گورین در سال 1996 تاکنون 196 روزنامه نگار در جهان در ارتباط با حرفه شان کشته شده اند.
این فیلم توسط جوئل شوماخر ساخته شده و جری بروکهایمر هم تهیه کننده فیلم می باشد. کیت بلانشت هم پس از فیلم الیزابت بار دیگر در این فیلم، توانایی بازیگری اش را نشان داده است. بطوریکه در آن فضای تیره و افسرده، تنها مسأله امیدوار کننده فیلم، تحرک و پشتکار ورونیکا با بازی کیت بلانشت می باشد البته به همراه ماشین قرمز رنگ اش! کالین فارل هم که ایرلندی است و در فیلم قبلی شوماخر یعنی Phone Booth حضور داشته در این فیلم در یک صحنه کوتاه با لهجه غلیظ ایرلندی حضور دارد.
اما درباره موسیقی متن فیلم باید گفت که Harry Gregson-Williams یکی از بهترین کارهایش را در این فیلم ارائه کرده است و دو آهنگ اجرا شده توسط Sinead O'Connor یعنی One More Day و The Funeral و همچنین آهنگ Bad News که Brian O'Donnell آنرا اجرا کرده، بسیار تأثیرگذار هستند.
در پایان این را اضافه کنم که ورونیکا گورین، فیلم قابل توجهی است اما تأثیر فضای تاریک و غمگین آن، ممکن است خیلی ها را ناراضی کند.
98 دقیقه – درجه R

:: درباره ورونیکا گورین ::
عکس های نمایش افتتاحیه فیلم در ایرلند :: گالری 1 :: - :: گالری 2 ::
:: درباره موسیقی فیلم ::
:: مصاحبه گاردین با کیت بلانشت و جوئل شوماخر ::

:: 7:22 PM ::

دنیای تارانتینو

کوئنتین تارانتینو یکی از صحنه های مشهور فیلم های وسترن را در ابتدای فیلم Kill Bill Vol.2 بازسازی کرده است. صحنه ای که جان وین در فیلم جویندگان جان فورد در مقابل یک در ایستاده، تبدیل به صحنه ای با حضور اوما تورمن در مقابل در شده است. در قسمت دوم ما شاهد ادامه مسیر انتقام عروس در دنیای غربی خواهیم بود همانطور که در قسمت اول دنیای شرقی بر فیلم حاکم بود.
البته در قسمت اول هم کوئنتین تارانتینو از صحنه ها و موسیقی فیلم های دیگر استفاده کرده بود بطوریکه حتی بهتر و زیباتر آنها را مورد استفاده قرار داد، مانند موسیقی ایتدای فیلم که یکی از آهنگ های معروف سال های دور می باشد ولی در این فیلم با توجه به موضوع آن تبدیل به یکی از تأثیرگذارترین صحنه های فیلم می شود.
:: عکس های نمایش افتتاحیه قسمت دوم ::
:: بررسی فیلم در مجله premiere ::

:: 12:07 PM ::

:: Love Actually ::
عشق در حقیقت

خوبی فیلم Love Actually در سادگی روایت موضوع اصلی آن می باشد که در واقع درباره عشق و اقسام آن است و با آنکه درباره نوع روابط در کشور انگلیس می باشد ولی چون معنای عشق را مورد توجه قرار داده، برای همه شیرین و دوست داشتنی خواهد بود، مگر آنکه مثل بعضی ها از فرهنگ انگلیسی خوشتان نیاید!!!
در این فیلم، چندین رابطه عاشقانه با گونه های مختلف به تصویر کشیده شده است، نمونه هایی چون عشق و سیاست، عشق ابتدایی، عشق بیان نشده، عشق به عنوان زبان دوم، عشق در محل کار، عشق ماندنی و...
و البته نکته جالب، حضور چندین هنرپیشه از جمله هیو گرانت، لیام نیسون، کالین فیرث، لورا لینی، اما تامسون، آلن ریکمن، کایرا نایتلی، روآن اتکینسون، بیلی باب تورنتون، بیل نای و... به عنوان شخصیت های اصلی فیلم می باشد و در اینجا شما دیگر به دنبال نقش اول و دوم از بین اسامی فوق نخواهید بود بلکه میزان رابطه ای که با یکی از گونه های عشق موجود در فیلم برقرار می کنید، برای شما مطرح است.
این فیلم توسط ریچارد کرتیس ساخته شده است که اولین تجربه کارگردانی اش می باشد ولی به خاطر نوشتن فیلمنامه های Notting Hill و Bridget Jones's Diary و Four Weddings and a Funeral و همچنین مجموعه تلویزیونی Mr Bean در کشور انگلیس خیلی مشهور است و به همین دلیل توانسته این همه بازیگر معروف را برای اولین فیلم خود جمع کند.
شخصاً از نوع رابطه جمی(کالین فیرث) با خدمتکار پرتقالی اش آرلیا(لوسیا مونیز) خیلی خوشم آمد که یکی از صحنه های به یاد ماندنی فیلم، لحظه درخواست ازدواج از آرلیا به زبان پرتقالی در رستوران محل کار او می باشد در حالیکه تمامی اعضای خانواده، دوستان و همسایه های او، جمی را تا رستوران همراهی می کنند.
همچنین عشق میان مارک و همسر دوست صمیمی اش یعنی ژولیت(کایرا نایتلی) که در شب کریسمس مارک این جملات را به او نشان می دهد:
Let Me Say
Without Hope Or Agenda
Just Because It’s Christmas
And At Christmas You Tell The Truth
To Me You Are Perfect
And My Wasted Heart Will Love You
Until You Look Like This
(A Card Showing A Picture Of A Disintegrating Mummy)

از دیگر صحنه های جالب فیلم، حمایت و طرفداری نخست وزیر انگلیس که نقش او را هیو گرانت بازی می کند، از کشورش در مقابل رئیس جمهور آمریکا(بیلی باب تورنتون) می باشد.
جایی که می گوید:
We may be a small country but we are a great one too. A country of shakespeare, Churchill, The Beatles, Sean Connery, Harry Potter
در هر حال صحنه ها و لحظه های جذاب و به یاد ماندنی زیادی در فیلم وجود دارد که واقعاً ارزش دیدن و لذت بردن را دارد.
کارگردان: ریچارد کرتیس
بازیگران: هیو گرانت، لیام نیسون، کالین فیرث، لورا لینی، اما تامسون، آلن ریکمن، کایرا نایتلی، روآن اتکینسون، بیل نای
129 دقیقه - درجه R

:: 10:49 PM ::